Jestem współautorką trzech książek popularnonaukowych. Jedna z nich, „Czy Wielki Wybuch był głośny?”, napisana wspólnie z prof. Jean-Pierrem Lasotą, otrzymała nagrodę Złotej Róży Festiwalu Nauki w Warszawie dla najlepszej książki popularnonaukowej 2017 roku. Pozostałe to „W czym grzyby są lepsze od Ciebie?”, gdzie o fungę wypytuję dr hab. Martę Wrzosek oraz „Kłopoty z Eureką. O co kłócą się fizycy?” – powtórka duetu z prof. Lasotą.

Wręczenie nagrody Złotej Róży na otwarciu warszawskiego Festiwalu Naukowego

Dla TVN Style poprowadziłam program z elementami nauki „Cała prawda”. Braliśmy na warsztat popularne mity i je weryfikowaliśmy. Musiałam się nauczyć nie śmiać na „beauty shotach”, nie odwracać się tyłem do kamery, mieć stały pół-uśmiech (mój neutralny wyraz twarzy doprowadzał reżyserkę do rozpaczy). Wielka lekcja zawodowa i życiowa! Program cały czas można obejrzeć na player.pl

Na dowód załączam zdjęcia ze ścianki i nie tylko.

Prowadzę również bardzo poważne dyskusje, jak debaty dla Biura Parlamentu Europejskiego, prowadzę spotkania autorskie, konferencje, itp. Pisuję teksty prasowe. W 2016 roku zostałam wyróżniona w konkursie Popularyzator Nauki. Jestem członkinią Komitetu Etyki w Nauce Polskiej Akademii Nauk. Pod koniec 2020 roku dołączyłam do grona organizatorek Kawiarni Naukowej Festiwalu Nauki. Jestem też członkinią Rady Naukowej Patronite.

RADIO – ŚRODOWISKO NATURALNE

Jak widzicie, robię dużo różnych rzeczy w mediach i ich obrzeżach. Natomiast moim środowiskiem naturalnym, miejscem, gdzie czuję się najbardziej naturalnie – jest strefa audio. Mikrofon, nagrania, podcasty, audycje na żywo.

Zawodowo wyrosłam w TOK FM. Najpierw byłam tam wydawczynią, dość szybko trafiłam na antenę. Przez lata prowadziłam różne audycje: biograficzne, filmowe, historyczne, społeczne. Moją ulubioną była „Radiowa Akademia Nauk”. Teraz nauką zajmuję się przede wszystkim tutaj, „na antenie” Radia Naukowego.

Cały czas pracuję dla TOK FM, prowadząc sobotnie Poranki (7:05-9:00), gdzie zajmuję się sprawami międzynarodowymi, społecznymi i politycznymi. Wszystko co najważniejsze z całego tygodnia – tylko z szerszej perspektywy. Okazyjnie można mnie usłyszeć też w innych pasmach.  

KIM JESTEM – PRYWATNIE

Mamą, żoną, warszawianką (z wyboru), skarżyszczanką (z pochodzenia), fanką makaronu i dobrego piwa. Niejadaczką zwierząt.

Z Jurkiem, sierpień 2021

Mamy z Filipem pod opieką dwa psiaki-adopciaki. Dżafarka i Lusławę. Pierwszy był Dżafar i nauczył nas, że piesek niewidomy może być najweselszym, najmilszym i najbardziej kochanym pieskiem na świecie. Lusia jest z kolei wspaniałą odważną strzałką, która potrafi chodzić po drzewach.

Lusława i Dżafar nad Wisłą

Nie umiem czytać kryminałów, za to lubię je oglądać w formie seriali. Jestem trochę niedzisiejsza – wolę starszą muzykę, prozę, nie cierpię modnych ubrań. 

Jestem niecierpliwa, nieustannie robię kilka rzeczy na raz. Wiecznie się spóźniam, zapominam odpisać na maile, niedojadam kanapek. Fatalnie – podkreślam  – fatalnie śpiewam. Boję się pająków i dlatego nigdy nie pojadę do Australii. 

Chciałam być lekarką, potem dziennikarką, potem aktorką, potem znów dziennikarką. Najlepiej jednocześnie prezenterką w studio TV i korespondentką wojenną – tak to sobie, jako wczesna nastolatka wyobrażałam.

Pierwsze zwrócenie uwagi na naukę to zasługa mojego starszego brata Łukasza. Nieomal został astronomem. A ja do tej pory pamiętam, jak dokładnie pokazywał na nieboskłonie Warkocz Bereniki. 

Zaglądając w notatki Mariana Rejewskiego. Bydgoszcz, wakacje 2020

Nie jestem dobra w prowadzeniu prywatnych mediów społecznościowych. Najlepiej mi teraz idzie na Twitterze. Kto ma ochotę, niechaj śledzi: